Χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια

Η χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια οφείλεται στην αδυναμία του αναπνευστικού συστήματος να διατηρήσει τη λειτουργία της οξυγόνωσης του αίματος και της αποβολής διοξειδίου του άνθρακα από τους πνεύμονες. Πολλές παθήσεις μπορεί να προκαλέσουν χρόνια πνευμονική ανεπάρκεια, όπως είναι η απόφραξη των αεροφόρων οδών σε άσθμα, το εμφύσημα, η χρόνια βρογχίτιδα και η κυστική ίνωση· και χρόνιες πνευμονικές παθήσεις του διάμεσου ιστού, όπως είναι η σαρκοείδωση, η πνευμονοκονίωση, η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση, το διάχυτο καρκίνωμα, η βλάβη λόγω ακτινοβολίας και η λευχαιμία

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Η φροντίδα του ασθενούς εστιάζεται στην ανακούφιση αναπνευστικών συμπτωμάτων, στον χειρισμό της υποξίας, στη διατήρηση ενέργειας και στην αποφυγή ερεθισμών ή λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος. Ο νοσηλευτής, ο θεραπευτής του αναπνευστικού συστήματος, ο ιατρός πρώτων βοηθειών και ο πνευμονολόγος εφαρμόζουν το θεραπευτικό σχήμα και εξηγούν στον ασθενή και την οικογένεια πώς να επιτύχουν την περίθαλψη στο σπίτι. Οι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται υποστηρικτική χορήγηση οξυγόνου. Δείτε εδώ συσκευές παροχής ιατρικού οξυγόνου

Ο ασθενής μαθαίνει πώς να χειρίζεται τον εξοπλισμό, καθώς και τη σημασία διατήρησης κατάλληλου ρυθμού ροής του παρεχόμενου οξυγόνου. Χαμηλός ρυθμός ροής (1-2 L/min) είναι συχνά ο πιο κατάλληλος για ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να συμπεριλάβει εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά (εάν ο βρογχόσπασμος είναι αναστρέψιμος), από του στόματος ή εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, από του στόματος ή εισπνεόμενα συμπαθητικομιμητικά, εισπνεόμενα βλεννολυτικά και άμεση χρήση αντιβιοτικών από του στόματος σε περίπτωση αναπνευστικής λοίμωξης. Ο ασθενής και η οικογένεια μαθαίνουν τη σειρά και τα μεσοδιαστήματα χορήγησης αυτών των φαρμάκων, καθώς και πώς να χρησιμοποιούν την εισπνευστική συσκευή με μετρητή δόσεων (με ρυθμιστή μεσοδιαστημάτων, αν είναι απαραίτητο). Εξοικειώνονται με τα επιθυμητά αποτελέσματα, με σοβαρές αρνητικές αντιδράσεις, ώστε να τις αναφέρουν και με μικρής σημασίας αρνητικές επιδράσεις και πώς να τις αντιμετωπίσουν. Οι ασθενείς μαθαίνουν πώς να φροντίζουν τις εισπνευστικές συσκευές και άλλο αναπνευστικό εξοπλισμό και συμβουλεύονται να ξεπλένουν το στόμα μετά τη χρήση τέτοιων συσκευών, ώστε να περιορίζονται η άσχημη γεύση, η ξηρότητα και οι λοιμώξεις με Candida. Εκτός αν υπάρχει αντένδειξη για άλλο λόγο, ο ασθενής θα ωφεληθεί από την αυξημένη πρόσληψη υγρών (έως 3 L/ημέρα) με σκοπό τη ρευστοποίηση και απόχρεμψη των εκκρίσεων. Η βαθιά αναπνοή και τεχνικές βήχα μαθαίνονται, ώστε να προαχθεί ο αερισμός και η κινητοποίηση των εκκρίσεων. Ο ασθενής μπορεί ακόμη να διδαχθεί τη θεραπευτική παροχέτευση με τοποθέτηση της κεφαλής προς τα κάτω και τη θωρακική φυσιοθεραπεία, που θα βοηθήσουν στην κινητοποίηση των εκκρίσεων και στην απελευθέρωση των αεραγωγών. Αυτή η θεραπεία πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μία ώρα πριν ή μετά από τα γεύματα. Η σπιρομέτρηση μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη άριστης πνευμονικής έκπτυξης. Διατροφή πλούσια σε θερμίδες και πρωτεΐνες, που προσφέρεται σε μικρά συχνά γεύματα, βοηθά τον ασθενή στη διατήρηση της απαραίτητης θρέψης και παράλληλα στη διατήρηση ενέργειας και μείωση του λίπους. Η καθημερινή δραστηριότητα ενθαρρύνεται σε εναλλαγή με ξεκούραση για την αποφυγή κόπωσης. Οι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από ένα πρόγραμμα αναπνευστικής αποκατάστασης, σχεδιασμένο για την εξοικείωση με αναπνευστικές τεχνικές, το οποίο συμβάλλει στην προσαρμογή και βοηθά στην αύξηση ασκήσεων αντοχής. Δραστηριότητες αποπροσανατολισμού από την πάθηση θα πρέπει επιπλέον να παρέχονται, βασισμένες στα ενδιαφέροντα του ασθενούς. Ο ασθενής υποβοηθάται για αλλαγές στη βασική αναπνευστική λειτουργία του. Η κόπωση, οι αλλαγές στους αναπνευστικούς ήχους και η ταχύπνοια μπορεί να υποδηλώνουν επιδείνωση. Επισημαίνεται οποιαδήποτε αλλαγή στην ποιότητα ή ποσότητα των πτυέλων. Ο ασθενής μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τέτοιες αλλαγές. Οι ασθενείς χρειάζονται βοήθεια για την προσαρμογή στις αλλαγές του τρόπου ζωής που απαιτούνται από αυτή τη χρόνια ασθένεια. Οι ασθενείς και οι οικογένειες τους ενθαρρύνονται να κάνουν ερωτήσεις και να εκφράζουν την ανησυχία τους· απαντήσεις δίδονται όποτε είναι δυνατό και παρέχεται διαρκώς υποστήριξη. Ο ασθενής και η οικογένεια πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε κάθε θεραπευτικό σχεδιασμό και τις σχετικές αποφάσεις. Ο ασθενής μαθαίνει να αποφεύγει ατμοσφαιρικούς παράγοντες μόλυνσης, όπως τα αέρια από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και τα σπρέι καθώς επίσης και πλήθη ατόμων με αναπνευστικές λοιμώξεις. Οι ασθενείς θα πρέπει να κάνουν αντιγριπικό εμβολιασμό κάθε χρόνο και αντιπνευμονιοκοκκικό εμβολιασμό κάθε 6 χρόνια. Ο ασθενής μπορεί επίσης να ωφεληθεί με την αποφυγή έκθεσης στον κρύο αέρα, καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα του με μαντίλι ή μάσκα, όταν ο καιρός είναι κρύος και με δυνατό αέρα. Οι ασθενείς που καπνίζουν συμβουλεύονται να απέχουν, χρησιμοποιώντας υποκατάστατα νικοτίνης, υπνωτισμό, υποστηρικτικές ομάδες ή άλλες μεθόδους

Πηγή: http://www.iatronet.gr/iatriko-lexiko/anapnefstiki-aneparkeia-xronia.html